Wystawa czynna: 26.10–27.10.2024, w godz. 12.00–20.00
Miejsce ekspozycji wystawy: Stary Browar, Słodownia +2

Kurator: Bartosz Kaźmierczak

Autorki i autorzy: Jakub Barczyński, Zuzanna Berdzińska, Kacper Bochyński, Katarzyna Dutkiewicz, Nikodem Lisiecki, Oscar Maliński, Florentien Meijer, Amelia Mosek, Yana Rachkouskaya, Kamila Ręklewska, Helena Siemieniak, Weronika Stolarska.

PIĘĆDZIESIĄT CZTERY WYTCHNIENIA to projekt studentów_ek Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej działających w ramach grupy EDIT Poznań. Celem działania była odpowiedź na hasło Poznań Design Festiwal i identyfikacja miejsc wytchnienia z punktu widzenia osób studiujących na Politechnice Poznańskiej. Przyjęta perspektywa wpłynęła na zasięg terytorialny projektu przez co wszystkie pięćdziesiąt cztery miejsca dostępne są z kampusu Warta i zlokalizowane są wzdłuż wartostrady.
Wstępnym założeniem było przyjęcie definicji WYTCHNIENIA, za które uznano przerwę podczas męczącej długotrwałej czynności lub niekomfortowego stanu.

Podstawą takiej definicji jest pochodzenie tego określenia wywodzące się z prasłowiańskiego *otъdъchnǫti – zaczerpnąć powietrza, złapać oddech, uspokoić oddech (po wysiłku), odpocząć. Wytchnienie – czyli złapanie oddechu może więc mieć znaczenie dosłowne odnoszące się do uspokojenia jak i przenośne związane z przerwą w bliżej nieokreślonej monotonni, powtarzalności czy przytłoczeniu. Również słownik języka polskiego pod redakcją Doroszewskiego wskazuje relatywizm tego pojęcia przytaczając takie przykłady zastosowań jak: “Pierwszy powiew wieczornego chłodu przynosi wytchnienie po całodziennym upale”, czy “Czytała masami, bez wytchnienia, za wszystkie zaniedbane pod tym względem lata”. Można zatem przyjąć, że to złapanie oddechu – wytchnienie może tyczyć się zarówno wyciszenia jak i różnych form aktywności mających na celu chwilowe oderwanie się, przerwę, odejście od rutyny itp.

Wychodząc z takiego założenia należy zauważyć, że potrzebę wytchnienia każdy człowiek realizuje w sposób odmienny i zależny od czynników zarówno subiektywnych takich jak: stan emocjonalny,
preferencje dotyczące sposobu spędzania wolnego czasu, jak i obiektywnych: ilość wolnego czasu czy możliwości finansowe. W projekcie skupiono się głównie na czynnikach subiektywnych a w
szczególności na sposobie przeżywania czasu wytchnienia i emocjonalnego powiązania z miejscem wytchnienia. Badanie, które miało na celu odkrycie tych miejsc skupia się więc nie tyle na opisaniu stanu przestrzeni, ile na próbie sklasyfikowania ich pod kątem percepcji i emocjonalnych asocjacji na podstawie zebranych sondaży. Kwestionariusze odnoszące się do zidentyfikowanych pięćdziesięciu czterech miejsc sporządzone zostały na podstawie stworzonego dyferencjału semantycznego składającego się z sześciu par przeciwstawnych znaczeniowo określeń.

wyciszam się – nastawiam się na bodźce
czuję się bezpiecznie – przeżywam przygodę
doceniam porządek – inspiruje mnie chaos
jestem sam ze sobą – otwieram się na interakcje z innymi
pozostaję bierny – aktywizuję się do ruchu
nastrajam się nostalgicznie – tryskam energią

Dla autorów_ek projektu, okres w którym wykonywali oględziny miejsc, prowadzili rozmowy z użytkownikami, wykonywali dokumentację zdjęciową i składali materiał graficzny, był czasem
wytchnienia po semestrze ciężkiej i często monotonnej pracy przy komputerze. Możliwość przebywania w otwartej przestrzeni, odkrywania nowych miejsc czy przebywania ze sobą (lub nie) stała się podstawą refleksji dotyczących realizacji własnych potrzeb w zakresie psychofizycznego dobrostanu, relacji z koleżankami i kolegami z roku i świadomości ekologicznej.

Bartosz Kaźmierczak – architekt i urbanista. Od 1998 roku autor i współautor projektów z zakresu architektury i urbanistyki, architektury wnętrz i scenografii. Od 2009 roku pracownik Zakładu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. W latach 2005-2009 członek Zarządu Towarzystwa Urbanistów Polskich w Poznaniu (odznaczony srebrną odznaką TUP). Od 2015 roku aktywny członek Stowarzyszenia Forum Rewitalizacji. W 2013 roku członek zespołu eksperckiego powołanego przez Ministra Rozwoju w zakresie oceny dobrych praktyk w kształtowaniu ładu przestrzennego. W 2014 roku odbył staż naukowy w Fakultät Raumplanung, Technische Universität Dortmund, realizowany w ramach programu UE „Inżynieria wiedzy dla inteligentnego rozwoju”. W latach 2015-2019 członek Miejskiej Komisji Architektoniczno-Urbanistycznej w Poznaniu i od tego samego roku w mieście i gminie Turek. Od 2017 roku członek Poznańskiego Think-Tank powołanego przez Prezydenta Miasta Poznania. Autor około 70 publikacji recenzowanych. Brał czynny udział w wielu konferencjach naukowych na całym świecie. Członek Rady Redakcyjnej i Naukowej oraz Zespołu Recenzentów platformy naukowej EUSER – Europejskiego Centrum Edukacji i Badań Naukowych 2015-2018; Członek IRC – International Research Conference Series, Komitetu Naukowo-Technicznego i Komisji Rewizyjnej ds. Inżynierii Miejskiej i Lądowej Światowej Akademii Nauki, Inżynierii i Technologii od 2020 r.; Członek Rady Redakcyjnej Urban and Regional Planning Journal (URP), 2020-2022; Członek stypendialny Scholars Academic and Scientific Society (SAS Society) od 2021 r., od 2022 r. Senior Fellowship Member Global Urban Development BERLIN. Głównym obszarem zainteresowań naukowo-badawczych są zagadnienia miejskie, w tym zrównoważonej polityki przestrzennej miast zgodnie z Transit Oriented Development, rewitalizacji, rewaloryzacja przestrzeni publicznych oraz projektowania urbanistycznego.